Pachnieć, jak milion dolarów

Hej Kochane, dzisiaj będzie trochę gadania, bez recenzji, bez opisów kosmetyków, a co! Trzeba sobie życie (i prowadzenie bloga) urozmaicać, aby nudno nie było :).

Opowiem Wam o jednym z moich bzików, bo jak wiadomo, każdy takowego posiada w mniejszym, czy większym stopniu i nie ma się co oszukiwać, że jest inaczej. Jedni kochają markowe ubrania, inni wolą zbierać torebki, czy buty. Ktoś kolekcjonuje okulary przeciwsłoneczne, a ktoś inny znaczki. Ja kolekcjonuję sobie zapachy... jednak wyłącznie te dobre, a co za tym idzie - niestety i drogie. Może słowo "kolekcjonować" nie jest dobrym określeniem, gdyż zmieniam je częściej, niż przysłowiowe rękawiczki, niemniej uwielbiam się otulać przyjemnymi dla mojego nosa aromatami, które przywodzą mi na myśl miłe wspomnienia.

 (zdjęcie zaczerpnięte ze strony http://pl.point.fm/zdrowie-uroda/kobiece-sprawy/jak-utrwalic-zapach-perfum.html)

Nie będę się tu roztkliwiać i opowiadać Wam, jak się u mnie zaczęła ta mania, jednak trwa ona już dość długo. Czasem nawet myślę, że zdecydowanie zbyt długo, ale tak to już jest, że jak człowiek raz się rozsmakuje, to później ciężko mu z tego zrezygnować i niestety nie inaczej jest ze mną. Może również jest to kwestia wyostrzonego węchu, wrażliwego na najmniejszy bodziec? Sama nie wiem... ale prawdą jest, że nos mam prawie jak pies policyjny ;).

Przez moją "domową perfumerię" przewinęło się masę przenajróżniejszych zapachów, przenajróżniejszych marek, od ok. 10 lat, niemal wyłącznie wysokopółkowych. Od bardzo dziewczęcych, słodkich, rzekłabym wręcz infantylnych, jak np. Baby Doll Yves Saint Laurent, poprzez ciężkie, piżmowe. Pamiętam jednak, że jednym z pierwszych był Glow sygnowany przez Jennifer Lopez. Sympatyczne perfumy, na długo zapadające w pamięć, idealne zarówno dla nastolatki, jak i kobiety przed 30. Krótko później był pierwszy Amor Amor Cacharel, do którego nawet ostatnio powróciłam, jednak odkryłam, że mimo iż nadal potrafi uwodzić i rozkochiwać w sobie, to jednak jak dla mnie ta miłość po latach stała się zbyt duszna i tym samym zbyt męcząca. Dłuższy romans zdarzyło mi się dotychczas nawiązać zaledwie z dwoma zapachami do których bardzo lubię powracać. Są to Miracle Lancome i Bright Crystal Versace. Miracle - słodki, mydełkowy, bardzo świeży i myślę idealnie do mnie pasujący, gościł w mojej szufladzie cztero, lub nawet pięciokrotnie, oczywiście nie pod rząd. Bright Crystal natomiast, bardziej chłodny zapach, pojawił się u mnie dotychczas trzy razy, ale myślę, że jeszcze na pewno nie raz się spotkamy, gdyż mam do niego słabość. Bardzo ciepło wspominam również takie zapachy, jak np. niebieskiego Ralpha Ralpha Laurena, którego pierwszy raz wyczułam na mojej koleżance mieszkającej na stałe w Kanadzie i który zauroczył mnie sobą od pierwszego niucha (jaka szkoda, że już jest wycofywany) oraz Dreaming Tommy'ego Hilfiger'a, którego też ostatnio coś nie mogę dostać w moim mieście, a szkoda wielka.

Nie wiem, jak wygląda sprawa u Was, ale ja bardzo dbam o swoje małe "dzieła sztuki" i celebruję każde psiknięcie, aby przyjemność trwała jak najdłużej.  Stąd też w mojej szufladzie, gdzie je zazwyczaj trzymam, istnieje podział na dwie kategorie perfum. Na codzień, kiedy lecę na miasto, załatwić jakieś sprawy, czy zrobić zakupy, lub zwyczajnie siedzę w domku, używam raczej drogeryjnych zapachów, typu Happy Game Adidas, lub Intimately sygnowane przez rodzinkę Beckhamów (swoją drogą nie mogę ich zmęczyć już z rok czasu), natomiast kiedy idę na randkę, spotkanie ze znajomymi, czy imprezę, wybieram zapachy tzw. "lepsze", by czuć się jak przysłowiowe milion dolarów i nie musieć zabierać dodatkowo perfumetki.

 (zdjęcie zaczerpnięte ze strony http://m.dziennik.pl/rozrywka/uroda/zapach-diamentu-oto-najlepiej-sprzedajace-sie-perfumy-na-swiecie)

Myślę, że każdy ze wspomnianych przeze mnie wyżej zapachów opowiada inną historię i każdy wpasował się w inny etap mojego życia. Jeszcze niedawno świetnie współgrałam z Acqua di Gioia Armaniego, by obecnie flirtować z Euphoria Blossom Calvin'a Klein'a, a za chwilę paść w objęcia mojej nowej miłości, czyli......................... Lalique L'Amour!!! I nieważne, że kosztuje niecałe 4 stówy (cena na wizażu to ściema), przez co do kolejnego miesiąca będę żyła o suchym chlebie i wodzie, nieważne, że wypadałoby kupić sobie jakiś sweter i nowe buty, bo jesień nadchodzi wielkimi krokami - Lalique musi być i nie ma zmiłuj! Gdy dzisiaj będąc w Douglasie absolutnie przypadkowo psiknęłam sobie ten zapach na rękę wiedziałam, że już się od niego nie uwolnię. Jutro, najdalej pojutrze wybieram się tam ponownie, więc jeśli ktokolwiek mnie zobaczy, niech choćby siłą wyciąga, bym nie popełniła kolejnego perfumiarskiego grzechu. O niebiosa, chrońcie mój portfel i mnie samą!

(zdjęcie zaczerpnięte ze strony http://www.snobka.pl/artykul/zatrzymac-zapach-perfum-na-dluzej-17430)

Swoją drogą na pewno słyszałyście, że ponoć sama Marylin Monroe chodziła spać ubrana wyłącznie w Chanel No. 5. Ja mam podobnie. Może nie całkiem, ale nie wyobrażam sobie zasypiać nie mając uprzednio skropionych nadgarstków. Nawet ostatnio odkryłam zapachy, które najlepiej mnie otulają podczas snu i sprawiają, że nawet w zwykłej piżamie można się poczuć mega kobieco i seksownie. Są to Tome 1 La Purete for Her Zadig & Voltaire oraz L'Essence Balenciaga. Żadne inne zapachy nie pachną nocą tak zuchwale i pociągająco, jak one!

Uff... mam nadzieję, że nieco przybliżyłam Wam moje spojrzenie na tak dla niektórych banalną kwestię, jak dobór odpowiednich perfum. Można mieć eleganckie ubranie, piękny makijaż, ale jeśli nie współgra to z zapachem to tak, jakby nad "i" nie postawiono kropki. Wtedy odnoszę wrażenie, że całość jest jakby nie dokończona, nie zwieńczona czymś jeszcze.

Myślę, że część z Was ma podobne spostrzeżenia, a może jednak są one całkiem odmienne? Bardzo chętnie poczytam Wasze zdanie w tej kwestii i poznam nazwy Waszych ulubionych perfum. Czekam na komentarze i mam nadzieję, że nie zanudziłam Was tą notką oraz, że przynajmniej mała część czytelników mojego bloga dobrnęła do końca.

Życzę Wam miłego wieczoru :***