Moja aktualna pielęgnacja włosów (długi tekst dla wytrwałych)

Witajcie! Dzisiaj przeglądając zawartość mojego bloga (wzięło mnie na wspominki, bo chciałam porównać sobie, jak zaczynałam moją blogową przygodę i jaki w międzyczasie osiągnęłam progres), przeglądałam sobie po kolei wszystkie zakładki i dochodząc do "pielęgnacji włosów" z przykrością stwierdziłam, że ostatnia aktualizacja w tym temacie była wieki temu :(. Postanowiłam coś z tym zrobić, a że akurat w tej kwestii zmieniło się u mnie dość sporo uznałam, że jest to idealny pretekst do napisania nowej notki :).

Swoje włosy lubię. Daleko im do ideału, ale lubię je przede wszystkim za:

* ogólny wygląd (po użyciu prostownicy, bo bez tego mój puch, który lata temu był lokami, nadaje się do niczego)

* za to że są grube (choć jest ich ogólnie dość mało)

* naturalny kolor, czyli bardzo ciemny, głęboki brąz, podchodzący pod czarny, dzięki czemu nawet po zafarbowaniu na mocną czerń, odrostu nie mam, a jedynie w słońcu można zauważyć stopniowe wypłukiwanie się koloru.

Do furii jednak doprowadza/ło mnie wypadanie, które jest/było moją zmorą i którego ciężko jest mi się całkowicie pozbyć.

Niegdyś farbowałam włosy co miesiąc-dwa. Lubiłam mieć cały czas ciemny, lśniący kolor na głowie, a wypłukiwanie pomimo, że przebiegało łagodnie i bez widocznych odrostów wkurzało mnie na tyle, że ponownie sięgałam po farbę i tak to trwało jakiś czas. Farba co prawda nie niszczyła mi spektakularnie włosów, ale na pewno w jakiś sposób je osłabiała, dlatego też pewnego dnia zawzięłam się i tak od mniej więcej 1,5 roku farbuję włosy raz na ok. 4-5 miesięcy i jest to moim zdaniem czas optymalny, który trwa po dziś dzień.

Jednak zdecydowanie bardziej, niż farba, moje włosy z pewnością niszczy suszarka i prostownica, z naciskiem na prostownicę, której to do niedawna musiałam używać praktycznie co dzień lub też co 2 dzień, aby zachować wygląd włosów, jaki mi najbardziej odpowiada. Pomimo dogłębnej pielęgnacji trwającej od 2012 roku, czyli codziennego wcierania Jantaru, picia siemienia lnianego i co kilkudniowego olejowania, nadal bywało, że w czasie okresowych kryzysów, kiedy to odzywała się moja choroba stawów, przez którą zmuszona byłam/jestem brać sporo leków, moje włosy okrutnie się przerzedzały, co dokładnie ujęłam w TYM poście. Później kończyło się na podcinaniu, dalszym zapuszczaniu (pisałam o tym TUTAJ) i tak w kółko, co przynosiło rezultaty, ale tylko na krótką metę, aż do następnego razu.

Zniechęcona tym wszystkim i mając po dziurki w nosie całą tę swoją syzyfową pracę, odstawiłam Jantar, oleje i resztę arsenału, zostawiając tylko świetnej (jak się później okazało) jakości szampon i balsam do włosów, które miałam okazję poznać na jednym ze spotkań blogerskich i które jednocześnie pokochały moje kłaki (o tych kosmetykach pisałam TUTAJ) oraz serum/mgiełkę termoaktywną Marion (o której bywa mowa TU), zakupioną przez całkowity przypadek. Okazało się to strzałem w dyszkę! Włosów nie musiałam już prostować codziennie, gdyż powyższe trio trzymało je w ryzach, aż do następnego mycia i mniej je przez to katowałam. Jednak, jak to bywa z produktami doskonałymi, po pewnym czasie moje włosy przyzwyczaiły się do takiego sposobu ich traktowania i zaczęły się buntować, nie chcąc już utrzymywać się w stanie idealnym do następnego mycia, a jedynie przez 1 dzień :( Postanowiłam więc znaleźć im zamiennik i tak oto, po raz kolejny przez przypadek odkryłam serię, którą również pokochały moje włosy i którą dokładnie opisywałam w TYM poście.

Czupryna z okresu kwiecień/maj:

Używając tych produktów na zmianę, moje włosy nabrały życia, witalności i wreszcie wyglądają jak chcę, a co lepsze - przestały tak mocno wypadać, nawet podczas okresowego brania leków i sporo urosły, mimo regularnego podcinania końcówek co 3 miesiące. Na razie jestem więcej, niż zachwycona efektami i modlę się, by taki stan rzeczy utrzymał się jak najdłużej, bo jak dotąd włosy w fajnym stanie mogłam nosić jedynie do łopatek, a teraz już przekroczyły linię zapięcia stanika i rosną sobie dalej w prawie że nienagannym stanie. Co więcej odkryłam, że dla moich włosów "mniej znaczy więcej", dlatego teraz już ich nie olejuję, nie piję siemienia, nie wcieram Jantaru i nie robię nic, ponad to co napisałam.

Efekt na dzień dzisiejszy prezentuje się następująco:

Zatem, aby uściślić na dzień dzisiejszy używam:

* szamponu, maski i płynnej keratyny z linii Delia Cameleo na zmianę z szamponem i balsamem marki Equilibra oraz serum/mgiełką Marion.

* dodatkowo przed samym prostowaniem, aby zabezpieczyć końcówki, stosuję również fluid ochronny Marion na rozdwojone końcówki z olejkiem arganowym.

I to tyle! Jak ktoś dotrwał do końca to szczerze gratuluję, ale wiecie... musiałam się wygadać ;). Trzymajcie kciuki, by moje włosy dalej utrzymały się w takim stanie jak dotychczas i żebym mogła je zapuścić aż do tyłka, bo o takiej długości teraz marzę, choć niedawno miałam znowu je obcinać, ale jednak ostatecznie zmieniłam zdanie ;). Buziaki! :*